Miłe dobrego początki

     Poczułam chęć założenia bloga, który byłby czymś w rodzaju pamiętnika. Prowadzenie dziennika w formie papierowej zakończyło się fiaskiem, więc mam nadzieję, że z wersją online pójdzie mi lepiej.




Uwaga! Prawdopodobnie będzie sentymentalnie.

     Wyjazd do USA marzył mi się od dawna. Ot, takie niezrealizowane marzenie dziewczynki, która kiedyś naoglądała się filmów i nagrań stworzonych przez amerykańskich YouTubowiczów. Zaczęłam więc szukać sposobu by wyjechać. Najpierw jako 15-latka znalazłam informacje na temat możliwości spędzenia roku szkolnego w Stanach Zjednoczonych. Oczywiście chciałam jechać, ale suma 15 000zł to zbyt wiele jak na kieszeń gimnazjalistki ;).
Musiałam więc "odroczyć" swój wyjazd co najmniej na kilka lat. Po osiemnastce pomysł wyjazdu znowu powrócił, ale za konieczne uznałam wcześniejsze skończenie studiów. Tak oto wylądowałam nie w USA, a 120km od mojej rodzinnej miejscowości - w Krakowie.
Te trzy lata minęły bardzo szybko. Za szybko. Trzeba było zastanowić się co dalej, a im dłużej o tym myślałam, tym w mojej głowie pojawiało się coraz więcej pytań: zostać tutaj czy przeprowadzić się do innego miasta? Iść na studia magisterskie czy znaleźć pracę? Jeśli studia to jakie?
W końcu podjęłam decyzję: lecę do USA, bo jeśli nie teraz to kiedy?!
Zapisałam się więc szybko na kurs prawa jazdy (warunek konieczny do wyjazdu) i czekałam...

     Dzisiaj zdałam ostatni egzamin na uczelni, została jeszcze tylko obrona i to wszystko. Zdecydowałam się więc na wypełnienie formularza. Chyba nie do końca dociera do mnie, co to oznacza. Od dawna marzę o wyjeździe do USA i chcę wyjechać, ale z drugiej strony przykro będzie mi zostawiać tutaj wszystko to, co mam. Rodzina, przyjaciele, znajomi, ukochane miasto... nie zabiorę ich ze sobą. Czuję, że w moim życiu kończy się etap, który chciałabym przedłużyć. Z drugiej jednak strony wiem, że potrzebuję odmiany, czegoś nowego i że decyzja o wyjeździe jest najlepszą jaką mogłam podjąć.