Otwarcie roomu i... pierwszy match!

     O 19:00 otworzyli mi room i coś przed chwilą podkusiło mnie, żeby zalogować się na swój profil. A tutaj niespodzianka! Mam na profilu pierwszą rodzinę zainteresowaną rozmową ze mną. Po dwóch godzinach. WOOW, tego się nie spodziewałam.

Lokalizacja: Marvin, North Carolina
Dzieci: 3 (chłopiec - 13 lat; dziewczynka - 8 lat; dziewczynka - 3 latka)
Zwierzęta: pies
Zawody rodziców: HM - Rubber Chemical Sales - President; HD: Divisional Vice President



Piszą, że zdarza im się wyjeżdżać i chcieliby, żeby ktoś dorosły zajmował się w tym czasie dziećmi. 3-4 razy w roku wyjeżdżają, żeby spędzić czas na Hilton Head. 13-letni Michael uwielbia grać w piłkę, w golfa i w tenisa. Starsza dziewczynka lubi gimnastykę, często bawi się z chłopcami i uwielbia być w centrum uwagi. Młodsza dziewczynka rozmawia z obecną au pair wyłącznie po portugalsku (WTF? :D).

Szukają au pair, która lubi spędzać z dzieciakami czas na zewnątrz. Rozumieją także, że au pair potrzebuje trochę czasu dla siebie i dla znajomych (w okolicy jest dużo au pair). Mieli już 3 dziewczyny z Brazylii. Obecna au pair także jest z tego kraju i pomaga im szukać kogoś na swoje miejsce.





Wydają się tacy... amerykańscy (hahaha, jakkolwiek to brzmi). Dzieciaki są przesłodkie, a rodzice na każdym zdjęciu jakie zobaczyłam, mają piękny, biały uśmiech od ucha do ucha ;-). Nie będę jednak umawiać się z nimi na rozmowę przez Skype. Dlaczego? Powodów jest kilka:
a) to dopiero pierwsza rodzina,
b) Marvin to dość małe miasteczko, a ja znam siebie i wiem, że niesamowicie męczyłabym się w miejscu, w którym żyje zaledwie 5000 mieszkańców,
c) ich list do au pair jest bardzo długi i... chyba nie zmienili go od roku, bo piszą, że chłopiec ma 12 lat, a dziewczynka 7 lat,
d) wygląda na to, że mają na profilu stare zdjęcia. Po pierwsze nie ma na nich najmłodszej dziewczynki. Po drugie chłopiec wygląda na nich, jakby miał max. 8 lat, a dziewczynka nie więcej niż 4,
e) wrzucili na profil zdjęcia zrobione w kościele, a ja jestem agnostykiem, więc obawiam się, że moglibyśmy się nie dogadać.

No nic, czekam na kolejne rodziny :-)